Opowieści SZMUC ZNACZY BRUD Prapremiera z Felicią Berliner
Fragmenty zuchwałej powieści „Szmuc” FELICII BERLINER w przekładzie Tomasza Wyżyńskiego prezentuje aktorka MARTA MALIKOWSKA, ze specjalnym towarzyszeniem autorki.
Po czytaniu FELICIA BERLINER, amerykańska pisarka, która publicznie nie pokazuje swojej twarzy, opowie o sile Tory w życiu bohaterki jej książki – młodej chasydki wystawionej na pokusy pełnego pornografii internetu. O cenie, jaką musi zapłacić za wolność, brudne myśli oraz czyny. A także o tym, jak wygląda ostracyzm i wykluczenie z ortodoksyjnej społeczności. Rozmowę prowadzi Paulina Reiter, z języka angielskiego tłumaczy Anna Rosiak.
Uwaga: zapraszamy wyłącznie osoby dorosłe!
Po spotkaniu autorka podpisuje książki.
Partnerzy wieczoru: Wydawnictwo Czarna Owca oraz Echa
FELICIA BERLINER
Felicia Berliner uzyskała tytuł magistra sztuk pięknych (MFA) na Uniwersytecie Columbia. Swoje teksty publikowała na portalach: Lithub, PB Daily i Breakwater Review. „Szmuc” to jej debiut powieściowy. Autorka posługuje się pseudonimem. Publicznie nie pokazuje twarzy. Podczas spotkania festiwalowego pojawi się w chroniącej jej tożsamość maseczce.
- Gościni: Felicia Berliner
- Rozmawia: Paulina Reiter
- Data: sobota, 24 czerwca 2023, Godz. 19:00
- Miejsce: Big Book Cafe MDM – ul.Koszykowa 34/50
- Rodzaj spotkania: Wydarzenie bez transmisji. Po prostu bądź!
„Szmuc”
Felicia Berliner
Tłumaczenie Tomasz Wyżyński
Wydawnictwo Czarna Owca – Echa
Prowokacyjna, zuchwała i wciągająca powieść o uzależnionej od pornografii młodej kobiecie należącej do ortodoksyjnej społeczności nowojorskich chasydów.
Rajzla marzy o wolności i spełnieniu swoich ambicji, ale sztywne zasady obowiązujące w jej środowisku zmuszają do ukrywania – pragnień. Kiedy odkrywa świat pornografii, jej życie nabiera nieznanych wcześniej barw. Rozpoczyna mroczną i niebezpieczną podróż… Czy uda się jej pogodzić coraz większe zainteresowanie swoją seksualnością z oczekiwaniami – rodziny? Nowojorscy krytycy uznali „Szmuc” za perfekcyjny debiut.
Rajzla zaciska tęgie uda tak mocno, że są jak zszyte pod długą wełnianą spódnicą. Boi się, że nawet gruba warstwa tkaniny nie uchroni jej przed obnażeniem jakiejś części własnej osobowości. Powie jednak prawdę, bo chce znaleźć męża.
– Za dużo oglądam – mówi, ale psychoterapeutka nie reaguje – na komputerze – dodaje i oblewa się rumieńcem. Pali ją czoło, uszy też.
– Zaczekaj, masz na myśli pornografię?
Rajzla lekko kiwa głową, cień potwierdzenia. Tak, ogląda pornografię. Szmuc.
– Rozumiem. – Doktor Podhoretz kiwa głową, jakby nie było w tym nic niezwykłego. – Porozmawiajmy o tym. Co najchętniej oglądasz?
Co najchętniej ogląda? Dlaczego psychoterapeutka o to pyta? Rajzla patrzy na sufit, jakby odpowiedź wirowała jej nad głową.
– Ich wajs niszt – mruczy. Nie wiem. Nie jest pewna, co się z nią dzieje, gdy ogląda nocą porno. Myślała, że doktor Podhoretz wyjaśni, jak przestać to robić, ale jeszcze tego nie zrobiła.
Pytanie doktor Podhoretz przypomina Rajzli o filmie widzianym poprzedniej nocy. Nosił tytuł Zabawy studentek. (…)
Mocniej zaciska nogi, zdając sobie sprawę, że wspomnienie filmu wywołało reakcję. Uśmiecha się słabo, zastanawiając się, czy doktor Podhoretz to zauważyła.
Ale Podhoretz przechyla głowę na bok i mówi:
– Możesz powiedzieć coś więcej? Najlepiej po angielsku. Przykro mi, słabo mówię w jidysz.
Nie wygląda, jakby było jej przykro, ale Rajzla wciąga głęboki oddech. Przygotowuje się. Wydaje się to niemożliwym zadaniem. Powiedzieć to, co wie.
To nieważne, że jej wiedza jest całkowicie wirtualna. Nikt oprócz niej nie dotykał jej ciała. Ale filmy zapisane w pamięci nie dają się wymazać ani ukryć. Nie przyleci żaden anioł, by usunąć wiedzę. Anioł podobny do tego, który uczy każde dziecko Talmudu w łonie matki, a później w chwili narodzin zamyka mu usta, pozostawiając między nosem a wargami niewielkie wgłębienie, by przypominało, że dziecko znowu musi się nauczyć Talmudu z nową świadomością z własnej woli.
