PRZECZYTAJ FRAGMENT KSIĄŻKI 
„MATKA POLKA“

Paweł Potoroczyn: Chciałbym zobaczyć twój pęk kluczy.

Anne Applebaum: Mam kilka, polski, angielski. Inaczej musiałabym mieć osobną torebkę na klucze. Wiesz, jak stracisz keychain, a to się zdarza raz na dziesięć lat, i stracisz wszystkie klucze, to jest katastrofa. To samo z kartami kredytowymi, mam różne portfele, portfel na Polskę, portfel na Amerykę, portfel na Anglię. Jak stracę jeden, przeżyję. Stracę dwa, też przeżyję. Prawdopodobieństwo, że stracę wszystkie trzy, jest zerowe.

Wracasz do domu zmęczona, męża nie ma, nie ma dzieci, jesteś sama. Co robisz?

Muzyka?

Pierwszy spontaniczny wybór?

Ella Fitzgerald singing Cole Porter.

Jazz, nie klasyka?

Nawet nie wiem, czy to jazz, w sensie tego, co dzisiaj za jazz uchodzi. Kiedy ta muzyka powstawała, to był raczej pop. Dziesięć, piętnaście lat temu pewnie włączyłabym Schuberta Lieder.

Bernarda Fink, Renée Fleming czy Jessye Norman?

Nawet Dietrich Fischer-Dieskau. Ella Fitzgerald jest z tego samego ducha, szczególnie kiedy śpiewa Cole’a Portera.

Jakiś film dla odprężenia?

Wciąż zabawny jest Monty Python. Czy to właśnie obejrzałabym po męczącym dniu? Nie wiem. Chyba nie ma takiego filmu. Chociaż… niezmiennie bawi mnie Rybka zwana Wandą.

Wiesz, że my mamy swojego Monty Pythona? Nazywa się Miś.

Ja znam Miś! Radek zna na pamięć całe dialogi tego Misia. Prawdopodobnie każda kultura wyposażona w poczucie humoru wyprodukowała swojego Monty Pythona, polski nazywa się Miś.

Jesteś szczęśliwa czy miałaś szczęście?

Polegam na arystotelesowskiej definicji dobrego życia. Trzeba robić right thing at the right time. Za młodu być wojownikiem, potem założyć rodzinę, jako starzec mieć miejsce wśród mędrców swojej wspólnoty, a na końcu dobrą śmierć.

Szybko i bez bólu?

W otoczeniu rodziny.

Rozumiem, że jeszcze jesteś wojownikiem?

Mam niesamowite szczęście, że lubię to, co robię. Nie każdy ma tyle szczęścia. Znam dziennikarzy i pisarzy, którzy przestali lubić swoją pracę, nie chcą już być tym, kim są. A mnie wciąż się to podoba. I wydaje mi się, że to jest szczęście, znaleźć taką pro- fesję, w której się realizujemy. W końcu przecież stajemy się tym, co robimy. Jesteś tym, co robisz. To, co robisz staje się tobą. I’m just lucky.